گر مرید راه عشقی فکر بدنامی مکن

سلام علیکم شاهد آن دار.

من را ببخش که یک روز و یک لحظه تو را به حال خودت رها نمی کنم. خب این هم مدل من است. میخواستی شاهد آن دار من نشوی، به من چه مربوط!

مخمل خر است قلنبه ام با وجود آن که همیشه خدا مراقب بودم، کلسی ویروس گرفته. طفلکی دو روز است لب به غذا نزده و درد می کشد. لب های قشنگش که هر روز صد بار با آن ها من را می بوسید زخم شده. امروز صبح میخواستم ببینم حالش چطور است، دیدم گربه شادابم که همیشه صبح ها برنامه ناز کردن و بغل و بوسه اش برقرار بود شکل اسپیگل شده. نزدیک تر رفتم، دهانش هم شکل جوکر شده بود.

خب فکر می کنم هنوز به اندازه کافی دلت را به درد نیاورده ام. 

این روزها متوجه شده ام دیگر نمی توانم مثل قبل شوم. قبلا دلم زودتر نرم میشد نمیدانم شاید هم احمق تر بودم.

بگذریم……

فکر میکنم بعد از چند مدت من را خوب شناخته ای. ممکن است من در شروع، صحبت هایم را با چاشنی آه و ناله آغاز کنم، اما محال است که با همان منوال به پایان ببرم. یا راهی پیدا می کنم یا چشمهایم را بیشتر باز می کنم و صدای نفسانیت و ایگویم را کم می کنم یا کاری که از همه بیشتر دوست دارم انجام می دهم. می کشم کنار و به بالاسری ام می گویم که کمکم کند تا راهی بسازم.

امروز از صبح ساعت 6 بیدار بودم اما تا ساعت 9 توی جایم غلت زدم. چشمانم خیره به سقف بود و نای تکان دادن یک انگشتم را هم نداشتم. هیچ کدام از کارهایی که برنامه ریزی کرده بودم را انجام ندادم.

الان اما نشسته ام و فکر می کنم که چطور می توانم حال خودم را خوب نگه دارم.  

سه تا ابر چمدان به دست می آیند و جلوی چشمانم بند و بساطشان را پهن می کنند و شروع می کنند به مذاکره کردن.

جلسه شان تمام می شود و داخل یک ابر لایه ای نتیجه مذاکرات را اعلام می کنند.

یک. هر روز خودت را خوشحال کن، هر طور که می توانی، هر روز سعی کن جوری که دوست داری، زندگی بکنی. نکته مهم: یادت نرود که بین این کارها فاصله نیندازی و به امید انجام دادن کار بعدی خودت را سرپا نگه داری. درست مثل وقتی که می دویدی. یادت هست موقعی که از خستگی و درد تمام عضلاتت متلاشی میشدند به خودت میگفتی فقط تا نورافکن بعدی! امید رسیدن به نورافکن بعدی تو را سر پا نگه می داشت. دقیقا همین کار را بکن.

دو. نیازی نیست شایستگی خودت را توی چشم و چال بقیه فرو کنی. بقیه ای در کار نیست. خودت هستی و خودت. خودت را قبول داری؟ میدانی عالی هستی؟ پس عالی هستی. 

نکته مهم: توی ذهنت دهان صدایی که می گوید اما آنها نمیدانند من واقعا چه کسی هستم، آنها از استعداد من خبر ندارند و….را گل بگیر.

سه. خود خودت باش. هر واکنشی دلت میخواهد نشان بده، هر جا خواستی برو، هر چه که خودت صلاح میدانی انجام بده. بگذار خود واقعیت که هزاران سال است به بند کشیدیش، مجال نفس کشیدن پیدا کند.خود واقعیت باش و از نشان دادن آن هیچ ترس و واهمه ای نداشته باش.

نکته مهم: یادت هست بچه که بودی همیشه فیلم بازی می کردی؟ یعنی مثلا موقع مرتب کردن وسایلت، میرفتی داخل جلد یک بازیگر عصبانی که بخاطر ناراحتی اش، تند تند جمع و جور می کند که خانه را ترک کند. چقدر خوش میگذشت، یادت هست؟ از این لحظه به بعد هم صبای ایده آلی باش که خودت میخواهی و انتخابش کردی نه کس دیگری. هر لحظه نقش صبایی را بازی کن که توی اعماق وجودت حبسش کردی و او دارد دست و پا می زند و زنجموره می کند که رهایش کنی.

ممنونم شاهد آن دار که به حرف هایم گوش کردی. حرف زدن با تو را دوست دارم. لطفا تو که حرفت برو دارد از طرف من به حافظ بگو اینقدر لج من را درنیاورد، خب؟ به او بگو هر روز نگوید در عین وصل این ناله و فریاد چیست. 

بگو من هر کاری دلم بخواهد می کنم. فکر کرده چون هر روز من را به در خانه این و آن می فرستد که بشارت بدهم می تواند زور هم بگوید؟

بگو هر وقت دلم بخواهد ناله می کنم و هر وقت هم دلم بخواهد میزنم و می رقصم و سر از پا نمیشناسم.

تازه این را هم آخر سر به او بگو که شهریار من را خیلی بهتر از ایشان می شناسد. بگو برود و هر روز صد بار از روی این شعر بنویسد.

داغ داشدا دوغولموش دلی جیران حمیل اولماز.